Tadeusz Dixa

Tadeusz Dixa – kompozytor, teoretyk muzyki i dyrygent urodzony w 1983 roku w Gdyni. Studiował w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, uzyskując dyplomy magisterskie w trzech specjalnościach: teorii muzyki, kompozycji w klasie Andrzeja Dziadka (obydwa z wyróżnieniem) oraz dyrygentury symfoniczno-operowej pod kierunkiem Wojciecha Rajskiego. Odbył również roczne studia kompozytorskie i dyrygenckie w Universität für Musik und darstellende Kunst w Grazu (Austria). Od 2009 roku pracuje w macierzystej uczelni, gdzie prowadzi obecnie własną klasę kompozycji. Jego działalność pedagogiczna obejmuje również nauczanie kontrapunktu, harmonii, instrumentacji, aranżacji, technik kompozytorskich, kształcenia słuchu oraz innych przedmiotów teoretycznych w szkołach muzycznych. W 2019 roku uzyskał stopień doktora w dyscyplinie sztuk muzycznych. Twórczość kompozytorska Tadeusza Dixy obejmuje utwory solowe, kameralne i orkiestrowe, które były wykonywane na koncertach i festiwalach muzycznych w Polsce, a także wielu krajach europejskich. Tadeusz Dixa jest również założycielem oraz dyrygentem orkiestry Sinfonietta Pomerania, specjalizującej się w repertuarze współczesnym. Występując z tym zespołem, dokonał blisko trzydziestu prawykonań utworów kompozytorów polskich. Jego dorobek dyrygencki i kompozytorski obejmuje również nagrania płytowe. Jest wiceprezesem Fundacji Sinfonietta Pomerania, która od 2015 roku organizuje w Gdańsku Festiwal Muzyki Współczesnej Nowe Fale.

*

Koncert na altówkę i orkiestrę kameralną to utwór dedykowany Krzysztofowi Komendarkowi-Tymendorfowi oraz prowadzonej przeze mnie orkiestrze Sinfonietta Pomerania, która obchodzi w tym roku dziesięciolecie działalności. Jest to kompozycja koncertująca mniejszych rozmiarów, zarówno pod względem obsady, jak i formy, zachowuje jednak cykliczny układ tradycyjnego gatunku. Aspekt wirtuozowski odnosi się tutaj nie tylko do partii solowej, lecz dotyczy również dynamicznej zmienności instrumentacyjnej obecnej w partiach zespołu. W utworze łączą się czasem bardzo odmienne tradycje muzyczne; ich wspólnym mianownikiem jest mój własny język dźwiękowy.

Tadeusz Dixa