Sławomir Zamuszko

Sławomir Zamuszko, ur. w 1973 roku w Łodzi, studiował w tamtejszej Akademii Muzycznej w latach 1992-97 grę na altówce w klasie Zbignie wa Friemana (1882-1997) oraz kompozycję u Jerzego Bauera (1994-1999), otrzymując dyplom z wyróżnieniem). Umiejętności z zakresu kompozycji uzupełniał w latach 2000-2002 pod kierunkiem Mariana Borkowskiego na Podyplomowym Studium Kompozycji w Akademii Muzycznej w Warszawie. W 2002 roku uczestniczył w 8th Young Composers Meeting w Apeldoorn w Holandii, gdzie kształcił się u Louisa Andriessena, Hanny Kulenty, Martijna Paddinga i Andrew Tooveya. Od 2003 do 2004 roku studiował w Katedrze Informatyki Stosowanej Politechniki Łódzkiej. W roku 2004 otrzymał tytuł doktora sztuki muzycznej w zakresie kompozycji. Był uczestnikiem programu opieki nad młodymi kompozytorami Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego (2007-2011). W latach 1997-98 był stypendystą Ministra Kultury i Sztuki. Jest laureatem dwóch pierwszych nagród w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim Das neue sorbische Lied w Cottbus w Niemczech: w 2000 za pieśń Wšuźi stworby na mezzosopran, skrzypce i fortepian, a w 2003 – za pieśń Zachadnosc na chór mieszany i orkiestrę kameralną. Jego utwory były wykonywane m.in. na festiwalach Laboratorium Muzyki Współczesnej i Musica Polonica Nova oraz na koncertach towarzyszących Międzynarodowemu Festiwalowi Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień. Pracuje na stanowisku adiunkta w Katedrze Kompozycji Akademii Muzycznej w Łodzi, a od 1999 uczy w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia w Pabianicach. W latach 1993-2003 współpracował ze Studiem Teatralnym Słup w Łodzi, tworząc oprawę muzyczną spektakli i happeningów Marcela Szytenchelma, Zajmuje się także działalnością popularyzatorską – w latach 2000-2003 publikował w periodykach „Muzyka21” i „Wychowanie Muzyczne w Szkole” oraz w portalu internetowym www.koneser.pl, a w latach 2003-2004 współpracował z rozgłośnią Dobre Radio w Łodzi.

*

Wśród nielicznych kompozycji fortepianowych Zamuszki (Preludia oraz utwory dydaktyczne) Nokturn z 2000 roku wyróżnia się zróżnicowaną narracją, w której dominuje śpiewność i spokój. Pod względem struktur melodyczno-harmonicznych utwór wpisuje się w rozszerzoną tonalność, momentami opierając się na pozatonalnej harmonice. Utwór pełen jest subtelnych momentów zadumy, ale także dynamicznie rozwibrowanych odcinków figuracyjnych, sugerujących, że noce bywają niespokojne.

Marcin T. Łukaszewski