Jerzy Kornowicz, ur. w 1959 roku w Lublinie – kompozytor, pianista, wykładowca, i animator kultury muzycznej, studiował kompozycję u Tadeusza Bairda i Mariana Borkowskiego w Akademii Muzycznej w Warszawie oraz u Louisa Andriessena w Konserwatorium Królewskim w Hadze. Jego kompozycje były wykonywane przez czołowe orkiestry, zespoły i solistów. Uzyskały wyróżnienia na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO (Figury w oplocie, 2000), nominacje do Nagrody Muzycznej Publicznych Mediów OPUS (Spiętrzenia na orkiestrę, 2008) i nagrody Polonica Nova (Wielkie przejście na fortepian i orkiestrę symfoniczną, 2014). Kompozycje Kornowicza powstawały na zamówienie festiwali, instytucji oraz wykonawców z Polski i zagranicy, m.in. Radia BBC, Polskiego Radia, Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia, chóru BBC Singers, Festiwalu Warszawska Jesień i wielu innych. Były wykonywane podczas Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, Radiowego Festiwalu BBC, festiwali w Middelburgu, Cheltenham, Paryżu, Lille, Bukareszcie, Mińsku, Kijowie, Odense, Nowym Jorku i Tokio. Ich nagrania ukazały się na płytach wydanych przez BBC Music, Signum Classic, Polskie Nagrania, Acte Préalable, Ośrodek Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych Rozdroża i Polskie Centrum Informacji Muzycznej. Jerzy Kornowicz prowadzi szeroką działalność społeczną i organizatorską, m.in. jako komisarz festiwalu Audio-Art w Warszawie, inicjator i koordynator cyklu koncertów Generacje i Akademia dźwięku, autor programu animacji muzycznej w szkołach Stowarzyszenia Kultury i Edukacji w Warszawie, pomysłodawca i organizator corocznych artystycznych warsztatów wolnej improwizacji pod nazwą Ogólnopolski skup dźwięków nowych i używanych oraz współtwórca i komisarz artystyczny Festiwalu Tradycji i Awangardy Muzycznej KODY w Lublinie. Był przewodniczącym Koła Młodych Związku Kompozytorów Polskich (1988-90) oraz członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (1989-1992 i 2002-2007). W latach 2003-2015 był prezesem Związku Kompozytorów Polskich, od roku 2013 jest prezesem Stowarzyszenia Kreatywna Polska. Brał udział w powołaniu Europejskiego Forum Kompozytorów w Wiedniu oraz Europejskiego Porozumienia Kompozytorów i Autorów w Brukseli. Był jurorem w konkursach kompozytorskich im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, im. Karola Szymanowskiego w Warszawie i im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. Od 2017 roku pełni funkcję dyrektora Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień.
*
Warkocz Bereniki (1990) należy do najciekawszych i najtrudniejszych polskich utworów fortepianowych przełomu XX i XXI wieku. Tytuł nawiązuje do legendy o Berenice II, żonie króla Egiptu Ptolemeusza III, która ofiarowała swoje włosy w świątyni na znak wdzięczności za szczęśliwy powrót męża z wojny. Bogowie przenieśli je do gwiazd, tworząc gwiazdozbiór. W XVII w. duński astronom Tyge Ottesen Brahe nazwał ów gwiazdozbiór nieba północnego właśnie Warkoczem Bereniki. Kompozycja Jerzego Kornowicza to jednoczęściowy poemat fortepianowy, złożony z trzech płynnie rozwijających się ogniw. Kompozytor stopniowo nadbudowuje figuracje nad trzydźwiękową komórką (c–g–d), tworząc coraz bardziej złożoną strukturę, co może symbolizować tytułowy warkocz. Utwór eksploruje coraz dalsze rejestry fortepianu, a figuracje przypominają punktualistyczną mozaikę dźwięków. Warkocz Bereniki był wykonywany m.in. przez Marcina Łukaszewskiego i Marka Szlezera, został też nagrany przez Aleksandrę Krzanowską (ZPR Records, 1997).
Marcin T. Łukaszewski